Głuchota przewodzeniowa

To nie żart. Takie objawy są charakterystyczne dla głuchoty przewodzeniowej. Są stosunkowo delikatne w porównaniu do innych odmian tej choroby - chory nie słyszy jedynie dźwięków o niższej częstotliwości, nie występują żadne dodatkowe symptomy jak szmery w uszach czy zaburzenia równowagi.

Przyczyny głuchoty przewodzeniowej

Przyczyny tej choroby bywają poważne, należy do nich np. uszkodzenie błony bębenkowej i kosteczek słuchowych, wywołane przez nagły huk bądź bezpośrednie uderzenie. Głuchotą przewodzeniową skutkuje czasem również zapalenie ucha środkowego, wirusowa infekcja popularna wśród dzieci. Ten rodzaj upośledzenia słuchu bywa też skutkiem otosklerozy - dziedzicznej choroby kosteczek, dotykającej najczęściej młodych kobiet, która często pogłębia się w ciąży (prawdopodobnie ze względu na wysoki poziom estrogenów).

Głuchota przewodzeniowa to również efekt wady rozwojowej, powodującej brak rozwoju przewodu słuchowego zewnętrznego. Poza tym może być spowodowana barotraumą, w której uszkodzenia słuchu powstają w wyniku bardzo silnych zmian ciśnienia. Ryzykownymi okolicznościami są np. nurkowanie czy lot samolotem (dlatego tak ważne jest, aby podczas lądowania żuć gumę czy ssać cukierka - te czynności otwierają trąbkę słuchową i ułatwiają wyrównanie ciśnienia). Do bardziej banalnych przyczyn należy nagromadzenie się woskowiny i komórek złuszczonej skóry w przewodzie słuchowym. Nie zawsze jednak wiąże się ono z zaniedbaniem - niektóre osoby po prostu mają tendencję do wytwarzania ponadprzeciętnej ilości tej wydzieliny. Bywa ona wrodzona, ale czasem jest to reakcja organizmu spowodowana długim przebywaniem w zanieczyszczonym środowisku. Powodem jest także drażnienie skóry przewodu słuchowego, np. paradoksalnie, przez zbyt częste używanie patyczków higienicznych.

Leczenie głuchoty przewodzeniowej

Jak leczyć ten rodzaj głuchoty? Przede wszystkim, należy usunąć przyczynę utrudniającą odbieranie dźwięków. Chorym zakłada się aparaty słuchowe, których zadaniem jest wzmocnienie dźwięków z zewnątrz i wspieranie przekazywania ich do ucha wewnętrznego.

Różne rodzaje aparatów słuchowych

Obecnie istnieje wiele rodzajów aparatów. Dzieli się je ze względu na użytą technologię analogowe, hybrydowe, cyfrowe oraz rodzaj. Niektóre z nich umieszcza się wewnątrz kanału słuchowego, dzięki czemu są niemal niewidoczne, inne ukrywają się np. w zausznikach okularów - właśnie takie, czyli zauszne, są obecnie najpopularniejsze. Nadal używa się również tych tradycyjnych, czyli pudełkowych  - są one jednak z pewnością mniej komfortowe, a przede wszystkim - niedyskretne. Ceny markowych aparatów są bardzo zróżnicowane - od półtorej do ponad dziesięciu tysięcy złotych, a na ich wpływ ma nie rodzaj, a technologia obróbki dźwięku.

Tanie aparaty słuchowe - jakie mogą mieć minusy?

Istnieją jednak także modele, których koszt jest podobny do dwudaniowego obiadu w restauracji średniej klasy. Czym oprócz kosztów różnią się od tych markowych? Owszem, wzmacniają dźwięki, jednak w sposób nieselektywny - posiadacz takiego aparatu wyraźniej słyszy nie tylko ludzką mowę, ale także wszystkie inne bodźce, których jego ucho wcale nie ma potrzeby wychwytywać, co powoduje, że mogą one jeszcze bardziej pogłębić wadę słuchu. Natomiast markowe (szczególnie cyfrowe) wyciszają tło, a uwypuklają ludzką mowę (co jest szczególnie istotne w nietypowych, przeciążających dla ucha warunkach, kiedy hałas przekracza poziom 100 decybeli). Ten argument  wystarcza na potwierdzenie tezy, że są zdecydowanie lepszą inwestycją. Oczywiście, nie każdy jest w stanie sobie na taki wydatek pozwolić. Na szczęście, można starać się o refundację sprzętu przez Narodowy Fundusz Zdrowia czy ośrodki pomocy społecznej, które może wynosić nawet kilka tysięcy złotych.

Zbadaj słuch

Czytając ten artykuł zorientowałeś się, że należysz do osób, które zostały wspomniane na początku? Nie panikuj, najpierw zrób mały test. Poproś, by ktoś stanął półtorej metra od ciebie i szeptał. Osoba, której słuch jest całkowicie sprawny, dosłyszy większość wyrazów. Wynik negatywny? Czas na wizytę u audiologa.

Autor: Weronika Fryben