Choroba Meniere'a

Struktury wodniste błędnika wypełnia galaretowaty płyn, który zwiększa swoje ciśnienie, czego efektem jest zwiększenie przestrzeni endolimfatycznych w uchu środkowym. Wśród zaburzeń, które przyczyniają się do tej choroby można wyróżnić:

• infekcje, które niekorzystnie wpływają na stan błędnika (m. in. borelioza),
• niedrożności przewodu endolimfatycznego,
• podwyższony poziom hormonu, który odpowiedzialny jest za zatrzymywanie wody w organizmie,
• zaburzenia w mikrokrążeniu, które mają często źródła w zaburzeniach autoimmunologicznych.

Podsumowując, choroba Meniere'a może mieć pochodzenie wewnętrzne lub zewnętrzne. Mówiąc o wewnątrzpochodnej chorobie Meniere'a mówimy o czynnikach genetycznych, natomiast zewnętrznpochodna choroba Meniere'a jest następstwem czynników infekcyjnych, naczyniowych, reumatoidalnych, alergicznych, polekowych, urazowych czy metabolicznych.

Jak leczyć chorobę Meniere'a?

Schorzenie to objawia się najczęściej pomiędzy trzydziestym i pięćdziesiątym rokiem życia, występując zarówno u kobiet jak i u mężczyzn. Żeby zacząć leczenie trzeba wykluczyć występowanie innych chorób, które mogą się charakteryzować postępującą utratą słuchu czy zawrotami głowy. Kolejnym warunkiem rozpoczęcia leczenia ważne jest to, żeby wiedzieć, czy pacjent zmagał się przynajmniej z dwoma atakami choroby. Istotne jest również to, żeby dowiedzieć się od pacjenta, czy zmagał się z zapaleniami uszu, należy zdiagnozować stan błony bębenkowej. Po wieloletnim przebiegu choroby mogą pojawić się objawy w drugim uchu. Jednak czasu, w którym możemy spodziewać się objawów w drugim uchu nie da się przewidzieć. Wiedza na temat czy choroba dotknęła drugiego ucha jest ważna, ponieważ wpływa na podejmowanie decyzji o sposobie leczenia.

Trzy rodzaje leczenia choroby Meniere'a:

• Leczenie farmakologiczne –  leczenie takie polega na przyjmowaniu leków, które osuszają i odwadniają naczynia ucha wewnętrznego, ważne jest również unikanie stresu, tytoniu, alkoholu i kawy.

• Leczenie dobębenkowe – leczenie takie polega na wprowadzeniu leku bezpośrednio do jamy bębenkowej, jest to zabieg wykonywany przy pomocy cienkiej igły ze znieczuleniem. W takim leczeniu stosuje się kortykosterydy oraz gentamycynę. Te pierwsze służą m.in. poprawie słuchu. Leczenie kortykosterydami to metoda z jednej strony bezpieczna, dlatego można ją stosować na każdym etapie choroby, z drugiej natomiast strony jest metodą mało skuteczną, ponieważ jej skuteczność rzadko przekracza 50 %.

• Leczenie gentamycyną stosuje się, kiedy chory bardzo źle słyszy. Jest to metoda ryzykowana, bo choć metoda ta uwalnia chorych od ataków zawrotów głowy, to ryzyko pogorszenia słuchu wynosi ok. 30 %, możliwe są nawet 3 – miesięczne zaburzenia równowagi.

Autor:

Albert Bąk

Zobacz również objawy tej choroby: Objawy choroby Meniere'a